Ulftseweg 020 Hofmeier

Hofmeijer 1841 -  2019 

 “Toen ik in 1947 van de Lagere School kwam, ik was toen 14 jaar, had ik geen zin om door te leren en het gevolg was dat ik bij vader in de werkplaats kwam en ontdekte dat ik toch wel graag in het vak wilde.” Aldus de huidige eigenaar Willy Hofmeijer tegen de correspondente van de Reklame-Wischpost in 1991 toen horlogerie Hofmeijer 150 jaar bestond. Het verhaal begint eigenlijk in Zelhem. Daar maakt een zekere Willem Hofmeijer in 1820 eigenhandig een Friese staartklok. Een jaar later wordt zoon Gart-Jan geboren, waarvan later blijkt dat hij de liefde voor het uurwerk van zijn vader heeft overgenomen.

Deze Gart-Jan vestigt zich in 1841 in Silvolde. Misschien wel in Silvolde omdat we weten dat zijn grootmoeder van moederskant een Silvoldse was. Op 8 april 1847 trouwt Gart-Jan met Maria te Leest, trekt bij de familie Te Leest in en zet daar zijn werk voort. Zeven jaar later, het is dan 1854, overlijdt zijn vrouw en hij hertrouwt daarna met Johanna Meijnen. In 1858 wordt zoon Cornelis geboren. Deze Cornelis, getrouwd in 1881 met Arnolda Giezen, volgt zijn vader op als die in 1886, op 65 jarige leeftijd samen met zijn vrouw uit de gemeente vertrekt.
 
In 1900 vestigt Cornelis zich in het huis Marktstraat 28, waar nu de familie Van Pluur woont. Cornelis krijgt twee zoons, Willem en Theo. Beiden erven de liefde voor het horlogemakersvak. Willem verlaat Silvolde om zich elders in het vak te bekwamen. Zo doet hij veel ervaring op o.a. in Apeldoorn, Roermond, Hoorn en Rijsenburg, waar hij zich speciaal toelegt op het repareren van antieke horloges en staande klokken. Theo volgt zijn vader op als die in 1909 op 51-jarige leeftijd overlijdt. Theo huwt op 20 jarige leeftijd met Maria Theodora Kempers, uit hun huwelijk komen 3 kinderen: Cornelis geboren in 1912. Maria geboren in 1913, en Johanna geboren in 1914. Het echtpaar begint een klokkenzaak aan de Ulftseweg 30. Helaas niet voor lang: in 1915 op de jeugdige leeftijd van 26 jaar laat hij Maria Kempers als zijn jonge weduwe achter. Na de dood van Theo is de weduwe verhuisd en later met Span opnieuw getrouwd, maar toen woonden moeder en dochters in Ulft. Zoon Cornelis was eerst in Doetinchem, en is later verhuisd naar Duitsland.

. Er volgen dan enkele jaren waarin er geen horlogemaker in Silvolde is, totdat broer Willem uit Rijsenburg in 1923 terugkomt en zich, na zijn huwelijk, in Silvolde vestigt; aanvankelijk in de Kerkenstraat, in het huis waarin later de familie Belterman woonde. In 1929 koopt Willem voor ƒ 4000,- een stuk grond aan de Ulftseweg met daarop het oude huis van de familie Wegenaar, dat daarna wordt afgebroken. Hier wordt een dubbel woonhuis gebouwd nummer s 18 en 20.

 

Voor ƒ 8500,- wordt er een nieuw huis met winkel gebouwd op nummer 20.

De zaak aan de Ulftseweg gaat goed. Willem heeft klanten uit de wijde omgeving; van Doesburg tot Dinxperlo. Dat de prijzen toen anders waren dan in 1971 laat onderstaande tabel zien.
 
1912   1971
 
horloge schoonmaken  ƒ 0,60 ƒ 12,50 wekker repareren   ƒ 0,90 ƒ  8,50 schoonmaken van staartklok ƒ 5,=  ƒ150,=/ƒ350,= nieuw horloge   ƒ 6,=  ƒ 50,=/f250,= nieuwe klok    ƒ 9,=/ƒ25,= ƒ 80,=/ƒ800,=

In 1933 wordt Willy geboren. Na zijn Lagere School- periode gaat ook hij zich bekwamen in het vak en behaalt naast het vakdiploma ook de benodigde middenstandspapieren. Nadat hij in 1965 met Els Pothoff trouwt, neemt hij de zaak van zijn vader over; vader assisteert hem daarna nog 7 jaren bij het repareren van klokken. In de loop der jaren breidt het assortiment zich behoorlijk uit. Waren het in de beginjaren vooral klokken, horloges en wekkers, later komen daar brillen, (natuurlijk had Willy daar een opticiëns-opleiding aan vooraf laten gaan) barometers en juwelen hij. In 1971 wordt de zaak grondig verbouwd, zò, dat de winkel ook nu in 1999 nog meer dan het aanzien waard is.

“Jammer dat ik geen groot leegstaand pand tot mijn beschikking heb, ”merkt Willy nog op aan het eind van een gesprek, “ik zou het zo kunnen inrichten als museum van oude klokken en uurwerken.”
 
Bron: Heemkundige vereniging "Old Sillevold" najaar 1999 door Ben Harbers.