Bron: Oude IJsselstreek Vizier
Old Sillevold wint zaak over omgevingsvergunning
za 14 aug 2021,
SILVOLDE - Heemkundige vereniging Old Sillevold heeft met succes bij Rechtbank Gelderland een zaak aangespannen tegen het verlenen van een omgevingsvergunning door de gemeente Oude IJsselstreek voor het aanleggen van zonnepark Havebos in Silvolde.
De rechter concludeerde recent dat het besluit niet zorgvuldig is voorbereid en niet deugdelijk is gemotiveerd op het gebied van mogelijk onaanvaardbare natuurschade en brandveiligheid. De rechtbank verklaart het beroep gegrond en vernietigt het bestreden besluit. De gemeente heeft zes weken om in beroep te gaan tegen de uitspraak
Energieneutraal
De gemeente Oude IJsselstreek wil in 2030 energieneutraal zijn en Havebos is één van de twee locaties in Silvolde uit fase 1 die door het College van B&W in 2020 is goedgekeurd voor het plaatsen van zonnepanelen. Stichting de Armenkorf, eigenaar van het terrein van 17 hectare aan de Munstermanstraat, presenteerde samen met het bedrijf LC Energy aan de gemeente een plan voor de inrichting van zonnepark Havebos voor de komende 25 jaar.
Old Sillevold was vanaf het begin fel tegen en stapte naar de rechter. “Het gebied is van grote historische waarde en is karakteristiek voor de Achterhoek.” De omgevingsvergunning werd verleend na goedkeuring door een meerderheid van de gemeenteraad.
======
Uitspraak Rechtbank
Instantie Rechtbank Gelderland
Datum uitspraak 29-07-2021
Datum publicatie 30-07-2021
Zaaknummer AWB 20/6516
Rechtsgebieden Bestuursrecht
Bijzondere kenmerken Eerste aanleg - enkelvoudig
Inhoudsindicatie
In deze zaak gaat het om een omgevingsvergunning voor de realisatie van een zonnepark in Silvolde. Eiseressen kunnen zich met deze vergunningverlening niet verenigen en hebben in beroep diverse gronden aangevoerd.
De rechtbank komt tot het oordeel dat gebreken kleven aan het bestreden besluit omdat niet is uitgesloten dat een ontheffing op grond van de Wet natuurbescherming nodig is en verweerder onvoldoende heeft gemotiveerd waarom het zonnepark voldoet aan de brandveiligheid.
Vindplaatsen Rechtspraak.nl Verrijkte uitspraak
Uitspraak
RECHTBANK GELDERLAND
Zittingsplaats Arnhem
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 20/6516
uitspraak van de enkelvoudige kamer van
in de zaak tussen
[eiseres 1] te [woonplaats] , eiseres 1, [eiseres 2] , te [woonplaats] , eiseres 2,
samen eiseressen
(gemachtigde: A. Tangelder),
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Oude IJsselstreek, verweerder
(gemachtigden: mr. M. Nijman, C.M. Walter en S. van Vliet).
Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen: [derde-partij] , te Arnhem(gemachtigde: mr. J. Kevelam).
Procesverloop
Bij besluit van 12 oktober 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan derde-partij een omgevingsvergunning verleend voor de realisatie van een zonnepark.
Eiseressen hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Derde-partij heeft een reactie ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 3 juni 2021. Namens eiseressen zijn
[eiseres 1] en hun gemachtigde verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden. Namens derde-partij zijn verschenen zijn gemachtigde, projectontwikkelaar ir. B.W. van der Beek, adviseur M.A. Elshof en
[derde-partij].
Overwegingen
Crisis- en herstelwet
1. De rechtbank stelt allereerst vast dat de Crisis- en herstelwet (Chw) op deze zaak van toepassing is. Het in het geding zijnde project ziet immers op de aanleg van een productie-installatie ten behoeve van hernieuwbare elektriciteit door zonne-energie, als bedoeld in de beschrijving van categorie 1.1 van bijlage 1 bij de Chw.
Feiten
1.1
Eiseres 1 is een vereniging die zich inzet voor behoud van de lokale historie van [woonplaats] . Eiseres 2 woont in de directe nabijheid van het projectgebied en kijkt vanaf haar perceel uit op het zonnepark.
Besluitvorming
2. De omgevingsvergunning ziet op de realisatie van een zonnepark met bijbehorende installaties, hekwerken, bekabeling en onderhoudspaden voor een periode van dertig jaar aan de hoek [locatie] in [woonplaats] .
De omgevingsvergunning is verleend voor de activiteiten: ‘bouwen van een bouwwerk’, ‘uitvoeren van een werk’ en ‘gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met het bestemmingsplan’, als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, b en c, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo).
Niet in geschil is dat het zonnepark in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan ‘Buitengebied Oude IJsselstreek 2017’. Het zonnepark verdraagt zich niet met de daar geldende bestemmingen ‘Agrarisch met waarden’ en ‘Waarde - Archeologische verwachting 1’. Om de realisatie van het zonnepark toch mogelijk te maken, heeft verweerder toepassing gegeven aan artikel 2.12, eerste lid, aanhef en onder a, onder 3°, van de Wabo.
Aan de omgevingsvergunning heeft verweerder de ruimtelijke onderbouwing ‘[naam]’ ten grondslag gelegd. In de ruimtelijke onderbouwing staat kortgezegd dat er geen belemmeringen zijn voor het verlenen van de omgevingsvergunning.
De raad van de gemeente Oude IJsselstreek heeft een verklaring van geen bedenkingen verleend.
Participatieproces
3. Eiseressen betogen dat verweerder onzorgvuldig heeft gehandeld omdat sprake is geweest van een ondeugdelijk participatieproces in de voorfase van de besluitvorming.
Dit onderbouwen eiseressen door te wijzen op een (voor hen onbevredigend) gesprek met de wethouder dat op 28 september 2020 heeft plaatsgevonden.
Zo stellen eiseressen dat tijdens het gesprek met de wethouder ter sprake is gekomen dat niet is voldaan aan de gedragscode ‘Zon op land’ omdat geen meetprogramma is opgesteld en niet is voldaan aan monitoringsverplichtingen. De wethouder heeft toen te kennen gegeven dat verweerder niet gebonden is aan deze gedragscode. Eiseressen kunnen zich hiermee niet verenigen.
Verder stellen eiseressen dat is gesproken over de brief van de gemeente van 3 september 2020 waarin staat dat inspraak tijdens de bijeenkomst van 16 september 2020 alleen mogelijk is wanneer de gemeenteraad vragen heeft over de ingediende zienswijzen. Tijdens het gesprek met de wethouder is door eiseressen opgemerkt dat deze gang van zaken afwijkt van de normale inspraakprocedure. Hierop had de wethouder geen commentaar, aldus eiseressen.
3.1
Op pagina 56 van de ruimtelijke onderbouwing staat beschreven hoe omwonenden van het projectgebied en andere belanghebbenden in de procedure zijn betrokken. Zo wordt aangegeven dat zogeheten ‘keukentafel-gesprekken’ hebben plaatsgevonden met direct omwonenden en een informatieavond is georganiseerd. Verder staat in de ruimtelijke onderbouwing dat, waar mogelijk, rekening is gehouden met de wensen van omwonenden en andere belanghebbenden. Nadere details over het participatieproces zijn weergegeven in het document ‘[naam], Omgevingsproces & participatiemogelijkheden’. Daarin is onder meer besproken welke suggesties door omwonenden en andere belanghebbenden naar voren zijn gebracht en waartoe die suggesties hebben geleid.
3.2
De rechtbank stelt op grond van de ruimtelijke onderbouwing en het document ‘[naam], Omgevingsproces & participatiemogelijkheden’ vast dat diverse bijeenkomsten en gesprekken zijn gevoerd met omwonenden en andere belanghebbenden. Uit deze stukken komt naar voren dat het ontwerp van de omgevingsvergunning is aangepast naar aanleiding van de in dat kader gemaakte opmerkingen van omwonenden en andere belanghebbenden. Verweerder heeft verder in het kader van het bestreden besluit, zoals wettelijk is vereist, de uitgebreide openbare voorbereidingsprocedure als bedoeld in paragraaf 3.3 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht gevolgd. Anders dan eiseressen stellen is de rechtbank dan ook van oordeel dat niet kan worden gezegd dat bij de totstandkoming van het bestreden besluit onvoldoende participatie heeft plaatsgevonden.
Het beroep van eiseressen op het gesprek met de wethouder, doet hieraan niet af.
Dat verweerder mogelijk niet heeft gehandeld volgens de gedragscode Zon op land, kan eiseressen niet baten. Dit document bindt verweerder niet. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat verweerder niet één van de ondertekenende partijen is.1
De onvrede van eiseressen over de inhoud van de brief van 3 september 2020 baat hen evenmin. Verweerder heeft uitgelegd dat het vanwege de coronapandemie niet mogelijk was om de publieke tribune open te stellen voor raads- of commissievergaderingen, maar dat indieners van zienswijzen toch zijn uitgenodigd voor een vergadering indien dat nodig was om vragen te verduidelijken. Dit komt de rechtbank niet onzorgvuldig voor. Bovendien heeft verweerder eiseressen uitgenodigd voor een bijeenkomst waar zij in de gelegenheid zijn gesteld om vragen te beantwoorden en hun zienswijzen toe te lichten.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt niet.
Archeologie
4. Eiseressen betogen dat de graafwerkzaamheden grote archeologische schade zullen aanrichten. Volgens eiseressen handelt verweerder hiermee in strijd met het Verdrag van Malta. Eiseressen wijzen erop dat uit onderzoek van KSP Archeologie is gebleken dat aan de projectlocatie een hogere archeologische verwachtingswaarde toekomt dan is neergelegd in het bestemmingsplan. Eiseressen stellen dat uit onderzoeken van KSP archeologie en Bureau Eelerwoude én een adviesmemo van Omgevingsdienst Achterhoek blijkt dat nader onderzoek nodig is om de daadwerkelijke archeologische verwachtingswaarde van de projectlocatie te bepalen.
4.1
Op grond van artikel 35.1 van het bestemmingsplan zijn de voor 'Waarde - Archeologische Verwachting 1' aangewezen gronden, naast de andere voor die gronden aangewezen bestemmingen, ook bestemd voor het behoud, de bescherming en de veiligstelling van te verwachten archeologische waarden in de bodem.
Op grond van artikel 35.2, onder a, van het bestemmingsplan dient de aanvrager bij een aanvraag om een omgevingsvergunning voor het bouwen van een bouwwerk groter dan 250 m² en grondbewerking dieper dan 30 cm vanaf het maaiveld een rapport over te leggen waarin de archeologische waarde van de gronden, waarop de aanvraag betrekking heeft, in voldoende mate is vastgesteld.
4.2
De rechtbank stelt vast dat derde-partij gehouden was om bij zijn aanvraag een rapport als bedoeld in artikel 35.2, onder a, van het bestemmingsplan over te leggen omdat het zonnepark de daarin neergelegde drempelwaarden overschrijdt.
Derde-partij heeft een rapport overgelegd van KSP Archeologie waarin de bevindingen staan van een archeologisch veldonderzoek dat op de projectlocatie is verricht. Uit dit onderzoek is gebleken dat voor delen van het projectgebied sprake is van een middelhoge tot hoge archeologische verwachtingswaarde. Om die reden heeft KSP Archeologie nader onderzoek verricht.
Dit onderzoek heeft plaatsgevonden in de vorm van een steekproefsgewijs booronderzoek. Naar aanleiding van dit onderzoek zijn de bevindingen van het archeologisch veldonderzoek (deels) gewijzigd. De middelgrote archeologische verwachtingswaarde is bijgesteld naar laag. De hoge verwachtingswaarde is gehandhaafd. Vanwege deze archeologische verwachtingswaarden adviseerde KSP Archeologie (opnieuw) een nader onderzoek, namelijk een proefsleuvenonderzoek.
Dit nader onderzoek heeft niet plaatsgevonden. In de ruimtelijke onderbouwing2 staat dat in onderling overleg tussen derde-partij, KSP Archeologie, verweerder en de Omgevingsdienst Achterhoek is afgesproken dat nader onderzoek, onder voorwaarden, niet hoeft plaats te vinden. Deze voorwaarden bestaan eruit dat derde-partij de kabels niet dieper dan 50 cm ingraaft, ter plaatse van de kamprand de beplanting uitvoert met ondiep wortelende beplanting én bij de graafwerkzaamheden ten behoeve van de fundering van de transformatorhuisjes (die buiten de archeologische zone liggen) een archeologisch programma van eisen (PvE) en de werkzaamheden onder begeleiding van een archeoloog laat uitvoeren.
Verweerder heeft deze voorwaarden opgenomen in de omgevingsvergunning. Dit betekent dat wanneer derde-partij niet aan de voorwaarden voldoet, wordt gehandeld in strijd met de omgevingsvergunning. Dit levert op grond van artikel 2.3 van de Wabo een overtreding op. Als deze overtreding zich voordoet, dan kunnen eiseressen desgewenst verweerder verzoeken om hiertegen handhavend op te treden. In dat geval is verweerder in beginsel gehouden om aan dit handhavend optreden gevolg te geven.
De stelling van eiseressen dat nader onderzoek ten onrechte niet heeft plaatsgevonden, wordt niet gevolgd. Eiseressen hebben niet aannemelijk gemaakt dat dit onderzoek, ondanks de aan de omgevingsvergunning verbonden voorwaarden, nodig is voor een adequate bescherming van de archeologische waarden. De enkele stelling dat graafwerkzaamheden zullen leiden tot archeologische schade is hiervoor onvoldoende. Deze stelling is immers niet onderbouwd.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder toereikend geborgd dat de realisatie van het zonnepark niet zal leiden tot een aantasting van de archeologische waarden.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt niet.
Natuurwaarden
5. Eiseressen betogen dat de realisatie van het zonnepark onaanvaardbare gevolgen heeft voor de natuurwaarden van het projectgebied. Zij stellen daartoe dat het gaat om een kwetsbaar gebied waar twee dassenburchten en meer belopen holen zijn gelegen. Deze waarneming wordt ondersteund door Stichting Das & Boom. Eiseressen wijzen erop dat het foerageergebied van dassen en vleermuizen wordt aangetast, het leefgebied voor beschermde zoogdieren wordt verkleind en dieren zullen stranden tussen de drukke verkeersweg naar Varsseveld en het hekwerk van het zonnepark.
Verder stellen eiseressen onder verwijzing naar een artikel in het blad ‘Nature Today’ van
23 januari 2020, waarin wordt ingegaan op een onderzoek van de universiteit in Wageningen naar de negatieve invloed van zonneparken, dat zonneparken landbouwgrond beschadigen omdat het bodemleven wordt aangetast.
5.1
Verweerder heeft de QuickScan flora en fauna van Eelerwoude van 20 augustus 2019 ten grondslag gelegd aan het bestreden besluit. In de quick scan staan de resultaten van het veldonderzoek van 25 juli 2019 naar de aanwezige flora en fauna binnen het projectgebied. Uit de resultaten van het veldonderzoek blijkt dat de waargenomen flora en fauna in het projectgebied niet maken dat een ontheffing op grond van de Wet natuurbescherming nodig is.
Ten tijde van dit veldonderzoek was op het gehele perceel maïs aanwezig. Hierbij zijn destijds geen aanwijzingen gevonden voor de aanwezigheid van de das. Binnen het geplande zonnepark is de vluchtpijp destijds niet opgemerkt. De aanwezigheid van een (vlucht)burcht midden in een maisperceel wat 5 a 6 keer per jaar wordt bewerkt, werd ook niet waarschijnlijk geacht.
Op 5 augustus 2020 is een vrijwilliger van Stichting Das & Boom ter plaatse geweest en heeft een vluchtpijp gevonden die uitkomt midden in het plangebied. Hierbij zijn ook recente prenten vastgesteld. Later is een camera enkele dagen geplaatst waarop een das is waargenomen die van de vluchtpijp/burcht gebruik maakte. Toen dit in maart 2021 kenbaar is gemaakt, is door Eelerwoude een aanvullend veldonderzoek uitgevoerd op 30 maart 2021. Tijdens dit onderzoek zijn twee dassenburchten en enkele dassenholen geconstateerd. Eelerwoude concludeert dat door de realisatie van het project de vaste voortplantingsplaatsen of rustplaatsen van dassen niet opzettelijk worden beschadigd of vernield (als bedoeld in artikel 3.10, eerste lid, onder b, van de Wet natuurbescherming), maar dat zekerheidshalve een Wnb-vergunning moet worden aangevraagd.
Derde-partij erkent dat een ontheffing in het kader van de Wet natuurbescherming nodig is. Om die reden heeft derde-partij op 19 mei 2021 een aanvraag ingediend bij het college van Gedeputeerde Staten van de provincie Gelderland (Gedeputeerde Staten) voor ontheffing wegens het opzettelijk beschadigen en vernielen van de vaste voortplantingsplaatsen of rustplaatsen van de das. Derde-partij stelt dat het ontbreken van een aanvraag om ontheffing ten tijde van de beslissing op de aanvraag om omgevingsvergunning en ten tijde van de beslissing op bezwaar, niet hoeft te leiden tot vernietiging van de beslissing op bezwaar. Daarbij doet derde-partij een beroep op rechtspraak, in het bijzonder ABRvS 10 januari 2018.3 Naar het oordeel van de rechtbank gaat een vergelijking met die uitspraak echter niet op. In die zaak was ten tijde van het bestreden besluit reeds een ontvankelijke aanvraag om ontheffing ingediend en was ten tijde van de uitspraak in beroep een ontwerpbesluit tot verlening van de ontheffing beschikbaar. Daarvan is in de onderhavige zaak geen sprake. Of de door derde-partij ingediende aanvraag om ontheffing ontvankelijk is en wat de beslissing van Gedeputeerde Staten zal zijn, was ten tijde van het onderzoek ter zitting niet bekend. Daarbij neemt de rechtbank in overweging, dat derde-partij eind maart 2021 op de hoogte had kunnen zijn van de bevindingen van Eelerwoude.
Vervolgens is tot 19 mei 2021 – ruim twee weken voor het onderzoek ter zitting – gewacht met het doen van een aanvraag bij Gedeputeerde Staten. Derde-partij heeft door die handelwijze het risico genomen dat ten tijde van het onderzoek ter zitting onvoldoende duidelijkheid bestond over de stand van zaken omtrent de aan Gedeputeerde Staten gevraagde ontheffing. Door het gebrek aan duidelijkheid, die wel aanwezig was in de door derde-partij genoemde Afdelingsuitspraak van 10 januari 2018, ziet de rechtbank geen aanleiding om de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand te laten. Een andersluidend oordeel op dit punt zou betekenen dat de eisen die de Wabo stelt aan het zogenoemde aanhaken van een benodigde Wnb-ontheffing bij een te verlenen omgevingsvergunning, waarmee de wetgever heeft beoogd dat over de band van een door Gedeputeerde Staten af te geven verklaring van geen bedenkingen inhoudelijke afstemming tussen de benodigde ontheffing en de omgevingsvergunning plaatsvindt, door de aanvrager eenvoudig zou kunnen worden omzeild.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt.
Brandveiligheid
6. Eiseressen betogen dat het zonnepark niet voldoet aan veiligheidseisen. Daartoe stellen eiseressen dat de Veiligheidsregio Noord- en Oost- Gelderland (hierna: VNOG) in het advies van 27 mei 2020 adviseert om het zonnepark zo in te richten dat deze van twee zijden bereikbaar is. Eiseressen stellen dat het project hieraan niet voldoet.
6.1
In het advies van VNOG staat onder het kopje ‘bereikbaarheid van het park’ dat het park aan één zijde toegankelijk is. Dit kan volgens het advies leiden tot problemen omdat niet elke plek van het zonnepark kan worden bereikt. Om die reden adviseert de VNOG om ervoor te zorgen dat minimaal twee zijden van het zonnepark toegankelijk zijn voor de brandweer. Indien een tweede ingang voor de brandweer niet realiseerbaar is, dan adviseert de VNOG om een rondweg van minimaal 5 meter breed aan te leggen zodat passeren op het terrein mogelijk is.
6.2
Verweerder stelt zich, kortgezegd, op het standpunt dat weliswaar niet conform het advies van de VNOG een tweede brandweeringang of een rondweg van minimaal 5 meter (die passeren op het terrein mogelijk maakt) zijn gerealiseerd, maar dat passeren en keren op het terrein van voertuigen voldoende is geborgd. Daartoe stelt verweerder dat de toegangspoort 6 meter en de beheerpaden 4,5 meter breed zijn.
6.3
Tussen partijen is niet in geschil dat de omgevingsvergunning afwijkt van het advies van de VNOG omdat de vergunning niet voorziet in een tweede brandweeringang of een rondweg van minimaal 5 meter breed. Wél is in geschil of de brandveiligheid van het zonnepark hierdoor in het gedrang komt. Zo stelt verweerder dat het zonnepark, ondanks dat de omgevingsvergunning op bovengenoemde punten afwijkt van het advies van de VNOG, brandveilig is omdat de toegangspoort en de beheerspaden voldoende breed zijn. Maar de enkele stelling dat dit een voldoende waarborg is voor de brandveiligheid van het zonnepark, steunt niet op het advies van de VNOG en ook anderszins is niet aannemelijk gemaakt dat de VNOG dit standpunt van verweerder deelt. De ter zitting gegeven toelichting van verweerder dat de VNOG tijdens een nader contact met verweerder heeft medegedeeld dat het project – zoals mogelijk gemaakt bij omgevingsvergunning – voldoende brandveilig is, is hiervoor onvoldoende. Wat tijdens dit gesprek met de VNOG is besproken, is voor de rechtbank immers niet inzichtelijk.
Naar het oordeel van de rechtbank blijkt uit de besluitvorming daarom onvoldoende dat het zonnepark, zonder een tweede brandweeringang of een rondweg van minimaal 5 meter breed, brandveilig is.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt.
Conclusie
7. Uit overweging 5.1 en 6.3 volgt dat het bestreden besluit niet zorgvuldig is voorbereid en niet deugdelijk is gemotiveerd. Daarmee is het bestreden besluit genomen in strijd met artikel 3:2 en artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht.
8. Het beroep is gegrond. De rechtbank zal het bestreden besluit vernietigen.
8.1
Bij een vernietiging van een besluit behoort de rechtbank de mogelijkheden tot definitieve beslechting van het geschil te onderzoeken. In het voorliggende geval leent de aard van de vastgestelde gebreken zich niet voor een andere wijze van herstel dan door verweerder. Bij de nieuwe beslissing op bezwaar dient verweerder de stand van zaken omtrent de aanvraag om ontheffing op grond van de Wet natuurbescherming te betrekken en te motiveren of het zonnepark voldoet aan de brandveiligheid. Verweerder zal opnieuw op het bezwaar van eiseressen moeten beslissen met inachtneming van deze uitspraak.
Proceskosten
9. Verder veroordeelt de rechtbank verweerder in de door eiseressen gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.496,-
(1 punt voor het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen op een zitting, met een waarde van € 748,- per punt en wegingsfactor 1).
10. Tot slot bepaalt de rechtbank dat verweerder het door eiseressen betaalde griffierecht van € 178,- vergoedt.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;
- draagt verweerder op om een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiseressen voor een bedrag van € 1.496,-;
- bepaalt dat verweerder het door eiseressen betaalde griffierecht van € 178,- vergoedt.
Deze uitspraak is gedaan door mr. A.G.A. Nijmeijer, rechter, in aanwezigheid van mr. T. Gelo, griffier.
De beslissing is in het openbaar uitgesproken op:
griffier
rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.
Op het hoger beroep tegen deze uitspraak is de Crisis- en herstelwet van toepassing.
Op grond van artikel 1.6a van de Crisis- en herstelwet kunnen na genoemde zes weken geen gronden meer worden aangevoerd.
1Zie p. 9 van de gedragscode Zon en Land.
2p. 43.
3ECLI:NL:RVS:2018:12, met name r.o. 12.
WAT VOORAF GING:
Zonnevelden in Silvolde
JA TEGEN ZONNEPANELEN, MAAR NIET IN ONZE NATUUR!
DAAROM HEBBEN WE JOUW HANDTEKENING NODIG!
WAAR GAAT DIT OVER?
Park Havebos
SILVOLDE – Er ligt een nieuw plan voor een groot zonneveld in Oude IJsselstreek. Dat zonnepark moet komen ten noorden van Silvolde tussen de spoorlijn, de Munstermanstraat en de N818 (Varsseveld-Terborg).
LC Energy
Bronland 12
6708 WH Wageningen
T 085-0499604
M info@lcenergy.nl
==============
Tegen opgelegde zonneparken.
Dit comité bestaat inmiddels uit: Chantal Heuvels, Leon van Lent, Laurens Messing, Lars Timmermans, Rob Schuurman en Peter van der Kemp. Samen zijn wij voor dialoog, tegen opgelegde zonneparken begonnen.
Bron: www.planviewer.nl/kaart?imro=NL.IMRO.1509.OV000059-ON01
BUITENGEBIED OUDE IJSSELSTREEK 2017
Dossierstatus:geheel in werking
Planstatus:vastgesteld
Overheid:OudeIJsselstreek
Datum:28-06-2018
Identificatie:NL.IMRO.1509.BP000100-VA02
Type plan:bestemmingsplan
OFFICIËLE BEKENDMAKING STAATSCOURANT
05-02-2020
TEKSTEN
vaststellingsbesluit
regels
toelichting
ENKELBESTEMMING
Agrarisch met waarden (art. 4)
DUBBELBESTEMMING
Waarde - Archeologische verwachting 1 (art. 35)
GEBIEDSAANDUIDING
overige zone - Zandwegen (art. 42.12)
GEBIEDSAANDUIDING
overige zone - Houtwal (art. 42.12)
GEBIEDSAANDUIDING
overige zone - Reliëf (art. 42.12)
Gerard Beekema, onze dorpsarcheoloog weet ons het volgende te vertellen. Hij waarschuwt voor een grote misstap.
Gerard vertelt: Ik woon in een prachtige boerderij van voorheen Jan ten Have, tussen de reeën en vele vogelsoorten en patrijzen. Mogelijk is er een dassenburcht op het terrein aanwezig. Er is al meer dan 1.000 jaar bewoning op deze plek. Wij in Silvolde hebben een kampgrond, dat komt nergens voor in de regio. Onder deze kamp ligt een jagersverblijf verborgen van 20.000 jaar voor Christus. De palen van de zonnepanelen gaan 1,5 meter de grond in, boven op de kamp, en worden ondergronds verbonden met kabels. De kamp wordt hierdoor onherstelbaar vernield. Gerard vertelt verder dat hij zich zorgen maakt over de flora en de fauna, dit alles gaat verdwijnen. Ik wil de kamp vastleggen en beschermen voor komende generaties en 17 hectare natuur gebied redden. Op 11 juli werd het gebied afgezet met grote hekken er is geen opening in het hek en de dieren kunnen er niet meer uit.
Gerard geeft een reactie op het onderstaande artikel van 21-07-2020 in Oude IJsselstreek Vizier.
"Woon nu al drie jaar op de Have de Boerderij voorheen Jan ten Have. Woon er bovenop deze oude Historie deze Boerderij waarbij de geschiedenis ver terug gaat er duizend jaar geleden al een huis heeft gestaan. Mede de indirecte omgeving en de Kamp
Gronden die daar liggen her en der kronkelend door een langgerekte baan leidend tot aan richting ten oosten naar Rabelink straat Toch waar woon deze langgerekte baan waar Silvolde door ontstaan is . Daar waar woon verteld ons de Bodem de geschiedenis en de omgeving wat ons verteld er straks niet meer zal zijn 2021 zijn er zonnepanelen geplent maar liefst 45.000 panelen per paneel vier palen 1.50 meter de grond in. Precies daar deze zes tot 7 hectare zeer hoge archeologische waarden. Eerst zou de panelen komen ten zuidwesten richting vegelin van claerbergen Bij dat huize wisch maar door gemeente afgesproken daar geen zonnepark te veel historische waarden. En natuur landschap gezien . Maar daar waar woon vele malen erger is ons verteld deze kampgronden en de omgeving ons Silvolde verteld .
Voor tiental jaren een historische kaart gekregen speciaal van gemeente Doetinchem van dit gebied als dank vele opgravingen en vastleggen binnen stad te Doetinchem Helaas met overhuizen diverse keren perongeluk verloren is gegaan zo mogelijk allen het kunen laten zien wat verteld mede ons deze kampgrond Have bos te Silvolde. Precies op deze plek 7 hectare hoge zeer hoge archeologische waarden licht verborgen op 80 cm begint sporen van huizen duizenden jaren geleden daar stonden waarbij Huis waar woon onderdeel van uitmaakt tot aan langereckte baan richting maurits gosselink tot aan Rabelinkstraat.
Precies op Deze kampgrond gaat nog veel verder terug in de tijd ons Silvolde is gegeven. Er ligt verborgen ook een steentijd jagers verblijf plaats van maar liefst 20. 000 jr V Chr. Mede doorkruizend waar die panelen komen en per paneel vergeet niet 1.50 meter de grond in gaan . Wat er dan zou gebeuren ons verteld de Bodem er zal wel een archeologische begleiding komen
Maar dat overweegt niets als het doorkruist gaat worden je mist dan het gehele veld . Vondsten die ik daar deed overheen gelopen te hebben oppervlakkig spreken boekdelen . Vrijwel nergens voorkomen te Regio Gelderland en mogelijk heel Nederland. Het is indirect noodzakelijk dat daar te beschermen en het op te nemen
In wereld goed erfenis. Ons Silvolde is gegeven. Veel hebben wij niet te Silvolde. Lichtenberg ook al een begrip appart daar waar begon toen 12 jr oud was en zie wat daar bereikt heb te ons Silvolde dat stukje verleden verteld en de omgeving. Er is al een bord ontstaan door ons te Old Silvold verwijst mijn vele inspanningen ons verteld dat deel Lichtenberg daar dat onschatbare waarde ons alle te Silvolde is gegeven. Het geheel daar gelegen ook nergens voorkomt aan het rijke historische materiaal er ligt aan gebruiks voorwerpen ons Silvolde verteld daar die plaats. Mogen best trots zijn wat wij hebben. Te Silvolde. Gaan alle maar is kijken. Aan de lange dijk daar dat bord verwijst daar gelegen. Pas dan begrijpt men mischien waar over praat. Ook daarbij omgeving zonnepark geplent. Terug komende naar de Have bos te Silvolde daar waar woon . Dient dan ook indirecte bescherming deze kampgrond ons Silvolde verteld en de omgeving verteld de natuur alles .
Sints kort geleden door prorail grote hoge hekken geplaatst bij navraag aan die mensen van prorail wat is hiervan de bedoeling en zegt wij hebben geen kleine kinderen en verder alles rustig ? Waarom dan toch deze hoge hekken geplaatst
Ze snapten het zelf ook niet waarom maar opdracht prorail.
Nu is er een situatie ontstaan waarbij de dieren alles geen doorgang meer hebben met als gevolg al heb meegemaakt ene Ree plat als wat door trein ene heb nog gered ook jongsleden voor de dood . De Hazen alles weet geen uitweg meer alles door evenwicht verstoord. Ons natuur omgeving verteld.
Heb nog nooit gehad sints er woon de Haven al in voortuin zo bang overal lopen ze te springen bij ons waar heen ? De evenwicht verstoord geen uitweg meer. Zou dit een voorbode kunnen zijn voor wat komend gaat ? Ook als doorgaat die panelen vergist men zich ons omgeving ook verteld woon er bovenop pas dan begrijpt men het. Ook de natuur zal mede verdwijnen ons Silvolde is gegeven nog dat stukje de Reeën de vele soorten vogels nu nog voorkomend vrijwel bijna nergens meer dat alles zal verdwijnen met komst ook die panelen mogt het doorgaan deze zonnepark zal dat onherroepelijk als een zwarte bladzijde geboekt gaat worden 2021 voor ons alle mensen te Regio Gelderland en Nederland en te Silvolde .
Mag dan wel veel hebben betekent diverse gemeenten's
Maar daar gaat het niet om de mensen moeten begrijpen beter met wat ons verteld de Bodem de omgeving wat ons vertelt de Bodem er mee omgaan. Met als doel het te behouden zo nodig te beschermen voor ons toekomstige nageslacht en generaties zodat zij kunnen zeggen wat zich verteld de Bodem en geen witte vlek op kaart. Dat kan ik maar niet uitdrukkelijk aangeven . Maar alle aan meewerken pas dan op goede weg maar kan dat niet alleen. Laten wij zuinig zijn wat wij hebben en zeker te Silvolde ons verteld veel hebben wij niet en zeker niet dat kamp grond de Have bos en omgeving ons verteld maar bij doorgaan geboekt zal worden als een zwarte bladzijde. En dat van Silvolde".
==========
Bron: Oude IJsselstreek Vizier 21-07-2020 door Marcel van Berkum.
Bezwaren tegen zonnepark in Silvolde
Silvolde - Oude IJsselstreek heeft de doelstelling om in 2030 energieneutraal te zijn. Het betekent dat er evenveel duurzame energie wordt opgewekt als er wordt verbruikt. Daarvoor komen er vier zonnevelden in de gemeente, waarvan twee in Silvolde. Eén aan De Lichtenberg en één in het gebied Have. Dit laatste stuit op grote bezwaren van Old Sillevold.
Het gebied Have met de gelijknamige boerderij en een bos- en landbouwperceel, grenst aan de Munstermanstraat in Silvolde. Het is van grote historische waarde, volgens voorzitter André Tangelder van de heemkundige vereniging. Hij is uitermate verontwaardigd over de geplande plaatsing van zonnepanelen. De grond wordt al eeuwenlang bebouwd en de oorspronkelijke kamp, ontstaan door de verbouw van gewassen, is duidelijk zichtbaar. “Het is karakteristiek voor het Achterhoekse landschap en mag niet worden overwoekerd door zonnepanelen”, vindt Tangelder. “De ondergrond is ongeroerd en van hoge archeologische betekenis. In de grond zijn sporen van vroegere landbouw gevonden." André Tangelder en amateur-archeoloog Gerard Beekema, die in het gebied woont, hebben hun grieven kenbaar gemaakt bij de gemeente en de politieke partijen, maar ontvingen volgens zeggen, weinig inhoudelijke respons.
Instantie
Rechtbank Gelderland
Datum uitspraak
29-07-2021
Datum publicatie
30-07-2021
Zaaknummer
AWB 20/6516
Rechtsgebieden
Bestuursrecht
Bijzondere kenmerken
Eerste aanleg - enkelvoudig
Inhoudsindicatie
In deze zaak gaat het om een omgevingsvergunning voor de realisatie van een zonnepark in Silvolde. Eiseressen kunnen zich met deze vergunningverlening niet verenigen en hebben in beroep diverse gronden aangevoerd.
De rechtbank komt tot het oordeel dat gebreken kleven aan het bestreden besluit omdat niet is uitgesloten dat een ontheffing op grond van de Wet natuurbescherming nodig is en verweerder onvoldoende heeft gemotiveerd waarom het zonnepark voldoet aan de brandveiligheid.
Vindplaatsen
Rechtspraak.nl
Verrijkte uitspraak
Uitspraak
RECHTBANK GELDERLAND
Zittingsplaats Arnhem
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 20/6516
uitspraak van de enkelvoudige kamer van
in de zaak tussen
[eiseres 1] te [woonplaats] , eiseres 1, [eiseres 2] , te [woonplaats] , eiseres 2,
samen eiseressen
(gemachtigde: A. Tangelder),
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Oude IJsselstreek, verweerder
(gemachtigden: mr. M. Nijman, C.M. Walter en S. van Vliet).
Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen: [derde-partij] , te Arnhem(gemachtigde: mr. J. Kevelam).
Procesverloop
Bij besluit van 12 oktober 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan derde-partij een omgevingsvergunning verleend voor de realisatie van een zonnepark.
Eiseressen hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Derde-partij heeft een reactie ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 3 juni 2021. Namens eiseressen zijn
[eiseres 1] en hun gemachtigde verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden. Namens derde-partij zijn verschenen zijn gemachtigde, projectontwikkelaar ir. B.W. van der Beek, adviseur M.A. Elshof en
[derde-partij].
Overwegingen
Crisis- en herstelwet
1. De rechtbank stelt allereerst vast dat de Crisis- en herstelwet (Chw) op deze zaak van toepassing is. Het in het geding zijnde project ziet immers op de aanleg van een productie-installatie ten behoeve van hernieuwbare elektriciteit door zonne-energie, als bedoeld in de beschrijving van categorie 1.1 van bijlage 1 bij de Chw.
Feiten
1.1
Eiseres 1 is een vereniging die zich inzet voor behoud van de lokale historie van [woonplaats] . Eiseres 2 woont in de directe nabijheid van het projectgebied en kijkt vanaf haar perceel uit op het zonnepark.
Besluitvorming
2. De omgevingsvergunning ziet op de realisatie van een zonnepark met bijbehorende installaties, hekwerken, bekabeling en onderhoudspaden voor een periode van dertig jaar aan de hoek [locatie] in [woonplaats] .
De omgevingsvergunning is verleend voor de activiteiten: ‘bouwen van een bouwwerk’, ‘uitvoeren van een werk’ en ‘gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met het bestemmingsplan’, als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, b en c, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo).
Niet in geschil is dat het zonnepark in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan ‘Buitengebied Oude IJsselstreek 2017’. Het zonnepark verdraagt zich niet met de daar geldende bestemmingen ‘Agrarisch met waarden’ en ‘Waarde - Archeologische verwachting 1’. Om de realisatie van het zonnepark toch mogelijk te maken, heeft verweerder toepassing gegeven aan artikel 2.12, eerste lid, aanhef en onder a, onder 3°, van de Wabo.
Aan de omgevingsvergunning heeft verweerder de ruimtelijke onderbouwing ‘[naam]’ ten grondslag gelegd. In de ruimtelijke onderbouwing staat kortgezegd dat er geen belemmeringen zijn voor het verlenen van de omgevingsvergunning.
De raad van de gemeente Oude IJsselstreek heeft een verklaring van geen bedenkingen verleend.
Participatieproces
3. Eiseressen betogen dat verweerder onzorgvuldig heeft gehandeld omdat sprake is geweest van een ondeugdelijk participatieproces in de voorfase van de besluitvorming.
Dit onderbouwen eiseressen door te wijzen op een (voor hen onbevredigend) gesprek met de wethouder dat op 28 september 2020 heeft plaatsgevonden.
Zo stellen eiseressen dat tijdens het gesprek met de wethouder ter sprake is gekomen dat niet is voldaan aan de gedragscode ‘Zon op land’ omdat geen meetprogramma is opgesteld en niet is voldaan aan monitoringsverplichtingen. De wethouder heeft toen te kennen gegeven dat verweerder niet gebonden is aan deze gedragscode. Eiseressen kunnen zich hiermee niet verenigen.
Verder stellen eiseressen dat is gesproken over de brief van de gemeente van 3 september 2020 waarin staat dat inspraak tijdens de bijeenkomst van 16 september 2020 alleen mogelijk is wanneer de gemeenteraad vragen heeft over de ingediende zienswijzen. Tijdens het gesprek met de wethouder is door eiseressen opgemerkt dat deze gang van zaken afwijkt van de normale inspraakprocedure. Hierop had de wethouder geen commentaar, aldus eiseressen.
3.1
Op pagina 56 van de ruimtelijke onderbouwing staat beschreven hoe omwonenden van het projectgebied en andere belanghebbenden in de procedure zijn betrokken. Zo wordt aangegeven dat zogeheten ‘keukentafel-gesprekken’ hebben plaatsgevonden met direct omwonenden en een informatieavond is georganiseerd. Verder staat in de ruimtelijke onderbouwing dat, waar mogelijk, rekening is gehouden met de wensen van omwonenden en andere belanghebbenden. Nadere details over het participatieproces zijn weergegeven in het document ‘[naam], Omgevingsproces & participatiemogelijkheden’. Daarin is onder meer besproken welke suggesties door omwonenden en andere belanghebbenden naar voren zijn gebracht en waartoe die suggesties hebben geleid.
3.2
De rechtbank stelt op grond van de ruimtelijke onderbouwing en het document ‘[naam], Omgevingsproces & participatiemogelijkheden’ vast dat diverse bijeenkomsten en gesprekken zijn gevoerd met omwonenden en andere belanghebbenden. Uit deze stukken komt naar voren dat het ontwerp van de omgevingsvergunning is aangepast naar aanleiding van de in dat kader gemaakte opmerkingen van omwonenden en andere belanghebbenden. Verweerder heeft verder in het kader van het bestreden besluit, zoals wettelijk is vereist, de uitgebreide openbare voorbereidingsprocedure als bedoeld in paragraaf 3.3 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht gevolgd. Anders dan eiseressen stellen is de rechtbank dan ook van oordeel dat niet kan worden gezegd dat bij de totstandkoming van het bestreden besluit onvoldoende participatie heeft plaatsgevonden.
Het beroep van eiseressen op het gesprek met de wethouder, doet hieraan niet af.
Dat verweerder mogelijk niet heeft gehandeld volgens de gedragscode Zon op land, kan eiseressen niet baten. Dit document bindt verweerder niet. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat verweerder niet één van de ondertekenende partijen is.1
De onvrede van eiseressen over de inhoud van de brief van 3 september 2020 baat hen evenmin. Verweerder heeft uitgelegd dat het vanwege de coronapandemie niet mogelijk was om de publieke tribune open te stellen voor raads- of commissievergaderingen, maar dat indieners van zienswijzen toch zijn uitgenodigd voor een vergadering indien dat nodig was om vragen te verduidelijken. Dit komt de rechtbank niet onzorgvuldig voor. Bovendien heeft verweerder eiseressen uitgenodigd voor een bijeenkomst waar zij in de gelegenheid zijn gesteld om vragen te beantwoorden en hun zienswijzen toe te lichten.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt niet.
Archeologie
4. Eiseressen betogen dat de graafwerkzaamheden grote archeologische schade zullen aanrichten. Volgens eiseressen handelt verweerder hiermee in strijd met het Verdrag van Malta. Eiseressen wijzen erop dat uit onderzoek van KSP Archeologie is gebleken dat aan de projectlocatie een hogere archeologische verwachtingswaarde toekomt dan is neergelegd in het bestemmingsplan. Eiseressen stellen dat uit onderzoeken van KSP archeologie en Bureau Eelerwoude én een adviesmemo van Omgevingsdienst Achterhoek blijkt dat nader onderzoek nodig is om de daadwerkelijke archeologische verwachtingswaarde van de projectlocatie te bepalen.
4.1
Op grond van artikel 35.1 van het bestemmingsplan zijn de voor 'Waarde - Archeologische Verwachting 1' aangewezen gronden, naast de andere voor die gronden aangewezen bestemmingen, ook bestemd voor het behoud, de bescherming en de veiligstelling van te verwachten archeologische waarden in de bodem.
Op grond van artikel 35.2, onder a, van het bestemmingsplan dient de aanvrager bij een aanvraag om een omgevingsvergunning voor het bouwen van een bouwwerk groter dan 250 m² en grondbewerking dieper dan 30 cm vanaf het maaiveld een rapport over te leggen waarin de archeologische waarde van de gronden, waarop de aanvraag betrekking heeft, in voldoende mate is vastgesteld.
4.2
De rechtbank stelt vast dat derde-partij gehouden was om bij zijn aanvraag een rapport als bedoeld in artikel 35.2, onder a, van het bestemmingsplan over te leggen omdat het zonnepark de daarin neergelegde drempelwaarden overschrijdt.
Derde-partij heeft een rapport overgelegd van KSP Archeologie waarin de bevindingen staan van een archeologisch veldonderzoek dat op de projectlocatie is verricht. Uit dit onderzoek is gebleken dat voor delen van het projectgebied sprake is van een middelhoge tot hoge archeologische verwachtingswaarde. Om die reden heeft KSP Archeologie nader onderzoek verricht.
Dit onderzoek heeft plaatsgevonden in de vorm van een steekproefsgewijs booronderzoek. Naar aanleiding van dit onderzoek zijn de bevindingen van het archeologisch veldonderzoek (deels) gewijzigd. De middelgrote archeologische verwachtingswaarde is bijgesteld naar laag. De hoge verwachtingswaarde is gehandhaafd. Vanwege deze archeologische verwachtingswaarden adviseerde KSP Archeologie (opnieuw) een nader onderzoek, namelijk een proefsleuvenonderzoek.
Dit nader onderzoek heeft niet plaatsgevonden. In de ruimtelijke onderbouwing2 staat dat in onderling overleg tussen derde-partij, KSP Archeologie, verweerder en de Omgevingsdienst Achterhoek is afgesproken dat nader onderzoek, onder voorwaarden, niet hoeft plaats te vinden. Deze voorwaarden bestaan eruit dat derde-partij de kabels niet dieper dan 50 cm ingraaft, ter plaatse van de kamprand de beplanting uitvoert met ondiep wortelende beplanting én bij de graafwerkzaamheden ten behoeve van de fundering van de transformatorhuisjes (die buiten de archeologische zone liggen) een archeologisch programma van eisen (PvE) en de werkzaamheden onder begeleiding van een archeoloog laat uitvoeren.
Verweerder heeft deze voorwaarden opgenomen in de omgevingsvergunning. Dit betekent dat wanneer derde-partij niet aan de voorwaarden voldoet, wordt gehandeld in strijd met de omgevingsvergunning. Dit levert op grond van artikel 2.3 van de Wabo een overtreding op. Als deze overtreding zich voordoet, dan kunnen eiseressen desgewenst verweerder verzoeken om hiertegen handhavend op te treden. In dat geval is verweerder in beginsel gehouden om aan dit handhavend optreden gevolg te geven.
De stelling van eiseressen dat nader onderzoek ten onrechte niet heeft plaatsgevonden, wordt niet gevolgd. Eiseressen hebben niet aannemelijk gemaakt dat dit onderzoek, ondanks de aan de omgevingsvergunning verbonden voorwaarden, nodig is voor een adequate bescherming van de archeologische waarden. De enkele stelling dat graafwerkzaamheden zullen leiden tot archeologische schade is hiervoor onvoldoende. Deze stelling is immers niet onderbouwd.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder toereikend geborgd dat de realisatie van het zonnepark niet zal leiden tot een aantasting van de archeologische waarden.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt niet.
Natuurwaarden
5. Eiseressen betogen dat de realisatie van het zonnepark onaanvaardbare gevolgen heeft voor de natuurwaarden van het projectgebied. Zij stellen daartoe dat het gaat om een kwetsbaar gebied waar twee dassenburchten en meer belopen holen zijn gelegen. Deze waarneming wordt ondersteund door Stichting Das & Boom. Eiseressen wijzen erop dat het foerageergebied van dassen en vleermuizen wordt aangetast, het leefgebied voor beschermde zoogdieren wordt verkleind en dieren zullen stranden tussen de drukke verkeersweg naar Varsseveld en het hekwerk van het zonnepark.
Verder stellen eiseressen onder verwijzing naar een artikel in het blad ‘Nature Today’ van
23 januari 2020, waarin wordt ingegaan op een onderzoek van de universiteit in Wageningen naar de negatieve invloed van zonneparken, dat zonneparken landbouwgrond beschadigen omdat het bodemleven wordt aangetast.
5.1
Verweerder heeft de QuickScan flora en fauna van Eelerwoude van 20 augustus 2019 ten grondslag gelegd aan het bestreden besluit. In de quick scan staan de resultaten van het veldonderzoek van 25 juli 2019 naar de aanwezige flora en fauna binnen het projectgebied. Uit de resultaten van het veldonderzoek blijkt dat de waargenomen flora en fauna in het projectgebied niet maken dat een ontheffing op grond van de Wet natuurbescherming nodig is.
Ten tijde van dit veldonderzoek was op het gehele perceel maïs aanwezig. Hierbij zijn destijds geen aanwijzingen gevonden voor de aanwezigheid van de das. Binnen het geplande zonnepark is de vluchtpijp destijds niet opgemerkt. De aanwezigheid van een (vlucht)burcht midden in een maisperceel wat 5 a 6 keer per jaar wordt bewerkt, werd ook niet waarschijnlijk geacht.
Op 5 augustus 2020 is een vrijwilliger van Stichting Das & Boom ter plaatse geweest en heeft een vluchtpijp gevonden die uitkomt midden in het plangebied. Hierbij zijn ook recente prenten vastgesteld. Later is een camera enkele dagen geplaatst waarop een das is waargenomen die van de vluchtpijp/burcht gebruik maakte. Toen dit in maart 2021 kenbaar is gemaakt, is door Eelerwoude een aanvullend veldonderzoek uitgevoerd op 30 maart 2021. Tijdens dit onderzoek zijn twee dassenburchten en enkele dassenholen geconstateerd. Eelerwoude concludeert dat door de realisatie van het project de vaste voortplantingsplaatsen of rustplaatsen van dassen niet opzettelijk worden beschadigd of vernield (als bedoeld in artikel 3.10, eerste lid, onder b, van de Wet natuurbescherming), maar dat zekerheidshalve een Wnb-vergunning moet worden aangevraagd.
Derde-partij erkent dat een ontheffing in het kader van de Wet natuurbescherming nodig is. Om die reden heeft derde-partij op 19 mei 2021 een aanvraag ingediend bij het college van Gedeputeerde Staten van de provincie Gelderland (Gedeputeerde Staten) voor ontheffing wegens het opzettelijk beschadigen en vernielen van de vaste voortplantingsplaatsen of rustplaatsen van de das. Derde-partij stelt dat het ontbreken van een aanvraag om ontheffing ten tijde van de beslissing op de aanvraag om omgevingsvergunning en ten tijde van de beslissing op bezwaar, niet hoeft te leiden tot vernietiging van de beslissing op bezwaar. Daarbij doet derde-partij een beroep op rechtspraak, in het bijzonder ABRvS 10 januari 2018.3 Naar het oordeel van de rechtbank gaat een vergelijking met die uitspraak echter niet op. In die zaak was ten tijde van het bestreden besluit reeds een ontvankelijke aanvraag om ontheffing ingediend en was ten tijde van de uitspraak in beroep een ontwerpbesluit tot verlening van de ontheffing beschikbaar. Daarvan is in de onderhavige zaak geen sprake. Of de door derde-partij ingediende aanvraag om ontheffing ontvankelijk is en wat de beslissing van Gedeputeerde Staten zal zijn, was ten tijde van het onderzoek ter zitting niet bekend. Daarbij neemt de rechtbank in overweging, dat derde-partij eind maart 2021 op de hoogte had kunnen zijn van de bevindingen van Eelerwoude.
Vervolgens is tot 19 mei 2021 – ruim twee weken voor het onderzoek ter zitting – gewacht met het doen van een aanvraag bij Gedeputeerde Staten. Derde-partij heeft door die handelwijze het risico genomen dat ten tijde van het onderzoek ter zitting onvoldoende duidelijkheid bestond over de stand van zaken omtrent de aan Gedeputeerde Staten gevraagde ontheffing. Door het gebrek aan duidelijkheid, die wel aanwezig was in de door derde-partij genoemde Afdelingsuitspraak van 10 januari 2018, ziet de rechtbank geen aanleiding om de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand te laten. Een andersluidend oordeel op dit punt zou betekenen dat de eisen die de Wabo stelt aan het zogenoemde aanhaken van een benodigde Wnb-ontheffing bij een te verlenen omgevingsvergunning, waarmee de wetgever heeft beoogd dat over de band van een door Gedeputeerde Staten af te geven verklaring van geen bedenkingen inhoudelijke afstemming tussen de benodigde ontheffing en de omgevingsvergunning plaatsvindt, door de aanvrager eenvoudig zou kunnen worden omzeild.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt.
Brandveiligheid
6. Eiseressen betogen dat het zonnepark niet voldoet aan veiligheidseisen. Daartoe stellen eiseressen dat de Veiligheidsregio Noord- en Oost- Gelderland (hierna: VNOG) in het advies van 27 mei 2020 adviseert om het zonnepark zo in te richten dat deze van twee zijden bereikbaar is. Eiseressen stellen dat het project hieraan niet voldoet.
6.1
In het advies van VNOG staat onder het kopje ‘bereikbaarheid van het park’ dat het park aan één zijde toegankelijk is. Dit kan volgens het advies leiden tot problemen omdat niet elke plek van het zonnepark kan worden bereikt. Om die reden adviseert de VNOG om ervoor te zorgen dat minimaal twee zijden van het zonnepark toegankelijk zijn voor de brandweer. Indien een tweede ingang voor de brandweer niet realiseerbaar is, dan adviseert de VNOG om een rondweg van minimaal 5 meter breed aan te leggen zodat passeren op het terrein mogelijk is.
6.2
Verweerder stelt zich, kortgezegd, op het standpunt dat weliswaar niet conform het advies van de VNOG een tweede brandweeringang of een rondweg van minimaal 5 meter (die passeren op het terrein mogelijk maakt) zijn gerealiseerd, maar dat passeren en keren op het terrein van voertuigen voldoende is geborgd. Daartoe stelt verweerder dat de toegangspoort 6 meter en de beheerpaden 4,5 meter breed zijn.
6.3
Tussen partijen is niet in geschil dat de omgevingsvergunning afwijkt van het advies van de VNOG omdat de vergunning niet voorziet in een tweede brandweeringang of een rondweg van minimaal 5 meter breed. Wél is in geschil of de brandveiligheid van het zonnepark hierdoor in het gedrang komt. Zo stelt verweerder dat het zonnepark, ondanks dat de omgevingsvergunning op bovengenoemde punten afwijkt van het advies van de VNOG, brandveilig is omdat de toegangspoort en de beheerspaden voldoende breed zijn. Maar de enkele stelling dat dit een voldoende waarborg is voor de brandveiligheid van het zonnepark, steunt niet op het advies van de VNOG en ook anderszins is niet aannemelijk gemaakt dat de VNOG dit standpunt van verweerder deelt. De ter zitting gegeven toelichting van verweerder dat de VNOG tijdens een nader contact met verweerder heeft medegedeeld dat het project – zoals mogelijk gemaakt bij omgevingsvergunning – voldoende brandveilig is, is hiervoor onvoldoende. Wat tijdens dit gesprek met de VNOG is besproken, is voor de rechtbank immers niet inzichtelijk.
Naar het oordeel van de rechtbank blijkt uit de besluitvorming daarom onvoldoende dat het zonnepark, zonder een tweede brandweeringang of een rondweg van minimaal 5 meter breed, brandveilig is.
De beroepsgrond van eiseressen slaagt.
Conclusie
7. Uit overweging 5.1 en 6.3 volgt dat het bestreden besluit niet zorgvuldig is voorbereid en niet deugdelijk is gemotiveerd. Daarmee is het bestreden besluit genomen in strijd met artikel 3:2 en artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht.
8. Het beroep is gegrond. De rechtbank zal het bestreden besluit vernietigen.
8.1
Bij een vernietiging van een besluit behoort de rechtbank de mogelijkheden tot definitieve beslechting van het geschil te onderzoeken. In het voorliggende geval leent de aard van de vastgestelde gebreken zich niet voor een andere wijze van herstel dan door verweerder. Bij de nieuwe beslissing op bezwaar dient verweerder de stand van zaken omtrent de aanvraag om ontheffing op grond van de Wet natuurbescherming te betrekken en te motiveren of het zonnepark voldoet aan de brandveiligheid. Verweerder zal opnieuw op het bezwaar van eiseressen moeten beslissen met inachtneming van deze uitspraak.
Proceskosten
9. Verder veroordeelt de rechtbank verweerder in de door eiseressen gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.496,-
(1 punt voor het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen op een zitting, met een waarde van € 748,- per punt en wegingsfactor 1).
10. Tot slot bepaalt de rechtbank dat verweerder het door eiseressen betaalde griffierecht van € 178,- vergoedt.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;
- draagt verweerder op om een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiseressen voor een bedrag van € 1.496,-;
- bepaalt dat verweerder het door eiseressen betaalde griffierecht van € 178,- vergoedt.
Deze uitspraak is gedaan door mr. A.G.A. Nijmeijer, rechter, in aanwezigheid van mr. T. Gelo, griffier.
De beslissing is in het openbaar uitgesproken op:
griffier
rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.
Op het hoger beroep tegen deze uitspraak is de Crisis- en herstelwet van toepassing.
Op grond van artikel 1.6a van de Crisis- en herstelwet kunnen na genoemde zes weken geen gronden meer worden aangevoerd.
1Zie p. 9 van de gedragscode Zon en Land.
2p. 43.
3ECLI:NL:RVS:2018:12, met name r.o. 12.
Tegemoetkoming
Het bedrijf LC Energy gaat het zonneveld 'Havebos' van 17 hectare voor 25 jaar inrichten. Het terrein is eigendom van Stichting de Armenkorf. De eeuwenoude stichting is ooit opgericht door de Heren van Wisch en bezit in de regio veel grond. Bij het beheer wordt bescherming van natuur en landschap nagestreefd. Jonkheer Philippe Vegelin van Claerbergen van kasteel Wisch is bestuurder. Na het zogenaamde uitnodigingskader legde deze stichting samen met LC Energy aan de gemeente een plan voor. Volgens wethouder Janine Kock zijn er elf plannen ingediend, die vervolgens langs een matrix zijn gelegd en door een team van specialisten, onder wie een regio-archeoloog, zijn beoordeeld. Alle voorstellen zijn op diverse criteria bekeken, ook ter plekke, en uiteindelijk zijn vier plannen, waaronder 'Havebos', via een puntensysteem geschikt bevonden. Bij de aanleg van het zonnepark, zoals het graven van de noodzakelijke sleuven, wordt meegekeken door een archeoloog. Door beplanting zou het gebied een grotere biodiversiteit moeten krijgen. Belangenvereniging Silvolds Belang staat wel positief tegenover de aanleg, mede omdat LC-Energy een bedrag ter beschikking stelt aan de gemeente als tegemoetkoming in het gebruik van de grond. De gemeentelijke belangenverenigingen mogen ideeën aandragen over de besteding op het gebied van 'vergroening', volgens voorwaarden, opgesteld door het College van B en W.
Alternatief
André Tangelder is beslist niet tegen duurzame energie, maar hij denkt dat er in Silvolde geschiktere terreinen voor zonnepanelen zijn. Volgens hem moet er langs de Slingerparallel wel grond te vinden zijn, die een alternatief kan zijn. Wethouder Janine Kock wijst er op dat door TenneT is aangegeven dat er rond de hoge hoogspanningsmasten geen bouwactiviteiten mogen plaatsvinden. Een ingediend plan langs de Slingerparallel in de buurt van Etten heeft het niet gehaald.
De laatste tijd gaan er steeds meer stemmen op, die wijzen op misbruik van goede landbouwgrond door zonnevelden. Daken en braakliggende terreinen zouden eerder in aanmerking moeten komen. Provincies Friesland, Overijssel en Noord-Brabant hebben zelfs een tijdelijk verbod ingesteld op zonneparken op landbouwgrond. Janine Kock zegt desgevraagd dat ook Oude IJsselstreek niet de voorkeur geeft aan landbouwgrond, maar dat er te weinig andere ondergrond is. Er is nu voor 30 hectare 'zon op land' toegekend. Volgend jaar volgt een tweede fase van gelijke omvang.
Steun
Old Sillevold weet zich onder meer gesteund door voorzitter André Kaminski van de 'Stichting Achterhoek weer Mooi'. Hij onderschrijft de bezwaren en wijst op een studie van buurgemeente Berkelland waarin duidelijk wordt gesteld: 'Zonneparken zijn niet toegestaan op essen (kampen, red.) vanwege de hoge cultuurhistorische waarde.'
De gemeenteraad heeft vorige maand besloten vergunning te verlenen voor zonneveld Havebos. De stukken liggen ter inzage en er kan bezwaar worden aangetekend. In 2021 beginnen de voorbereidingen.
======
Bron: Gelderse Post Oude IJsselstreek 19 september 2019
Door Miriam Szalata
SILVOLDE - Er ligt een nieuw plan voor groot zonneveld in Oude IJsselstreek. Dat zonnepark moet komen ten noorden van Silvolde tussen de spoorlijn, de Munstermanstraat en de N818 (Varsseveld-Terborg).
Initiatiefnemer is LC Energy, een bedrijf dat verscheidene zonneparken in Nederland ontwikkelt. Volgens het plan gaat het om een terrein van 17 hectare groot. "Daarvan nemen de zonnepanelen 9 hectare in en is de overige grond voor de aanleg van groen en ruimte tussen de opstellingen'', zegt projectontwikkelaar Bram van der Beek van LC Energy. Op het terrein zouden 45.000 panelen kunnen staan. "Omgerekend produceert het park energie voor 4.500 huishoudens, bij een gemiddeld verbruik van 3.500 kWh per huishouden.''
LC Energy stuitte op Silvolde in de zoektocht naar geschikte locaties voor een zonnepark. De gronden zijn eigendom van de stichting Armenkorf en worden verpacht aan boeren. "De landeigenaar is met hen in gesprek gegaan over hun toekomstplannen. Er kwam uit dat door ruilen van land de een zijn bedrijf kon uitbreiden en de ander juist aan bedrijfsbeëindiging kon gaan denken. Dat heeft er ook voor gezorgd dat dat het zonnepark op landschappelijk de meest geschikte locatie kwam te liggen'', aldus Van der Beek.
Omwonenden
Inmiddels zijn er twee bijeenkomsten geweest met omwonenden. "De eerste was vlak voor de zomervakantie met alleen de direct aanwonenden, ongeveer twintig mensen. We hebben hen gevraagd hoe ze tegen de locatie aankijken. Suggesties voor aanpassingen hebben we meegenomen waarna we na de vakantie een tweede bijeenkomst hadden voor bewoners van een groter gebied.''
De landschappelijke inpassing is een belangrijk onderwerp. Het perceel waar het zonnepark gedacht is, ligt beschut tussen bos en spoor. Alleen aan de westzijde van het plangebied ligt de Munstermanstraat. Natuurlijke afscheidingen als heggen en andere beplanting zorgen ervoor dat het laatste beetje zicht op de zonnepanelen wordt weggehaald. Van der Beek: "Aanvankelijk hadden we een laan gedacht langs de Munstermanstraat, maar omwonenden willen liever een lagere haag omdat de straat een wat krappe weg is waar zowel scholieren fietsen als zwaar materieel rijdt. Minder hoog groen zorgt voor een andere beleving, maar het is nog steeds hoog genoeg om de zonnepanelen aan het zicht te onttrekken.''
Verder is in samenspraak met lokale partijen een plan gemaakt voor verbetering van het landschap. Zo worden oude landschapselementen teruggebracht en kan er een kruidenrijk landschap komen met lokale zeldzame soorten. "Planten en dieren krijgen in het zonnepark alle ruimte waardoor de locatie ook letterlijk tot bloei kan komen'', aldus Van der Beek.
Alle nieuwe suggesties die door omwonenden op de tweede bijeenkomst zijn ingebracht, gaat LC Energy in het plan verwerken. Voor 1 oktober wil het bedrijf het initiatief bij de gemeente hebben. "In juni heeft de gemeenteraad besloten dit jaar te willen meewerken aan in eerste instantie 30 hectaren zonneparken. Vanaf oktober worden de ingediende initiatieven beoordeeld.''
Van der Beek hoopt dat dit zonnepark een goede kans maakt. " De locatie is goed, we hebben tot nu toe alle suggesties van de omwonenden kunnen meenemen, de natuur wordt er beter van en de pachters kunnen ook verder met hun toekomstplannen."